Weerstand bij veranderingen
Onze jongste zoon met Asperger wil zich het liefst de hele
dag bezighouden met filmpjes op Youtube
en diverse digitale spelletjes. Andere zaken zoals bewegen en spelen (buiten school) roepen
heel veel weerstand op, tenzij ik constant met hem samen speel. Daar heb ik
uiteraard niet 24 uur per dag de tijd (en de zin) voor. Dus over het algemeen
is de dag visueel op een planbord vrij strak ingedeeld, dus wanneer we wat doen en
wanneer hij wel op internet mag en hoe lang. In de vakantie is dit wat
lastiger, want er is heel veel vrije tijd te vullen. Omdat ik zelf ook heel hard vakantie nodig heb lieten we de
teugels wat internetgebruik betreft wat vieren, maar soms worden er dingen
gedaan en moet hij dus in beweging komen….
De weerstand die hij dan heeft, mede door zijn autisme, blijft soms vermoeiend en voor beide partijen frustrerend.
Zo ook afgelopen zondag: de afspraak was dat hij met zijn
vader naar Duitsland (hier een paar kilometer vandaan) zou fietsen om verse
broodjes te halen. Het stond op het schema ingepland, hij had er zin in en we
herhaalden de planning iedere dag, zodat hij wist wat hem te wachten stond.
De zondag zelf had hij er opeens geen zin meer in. Het was
volgens hem sarcastisch bedoeld dat hij had gezegd dat hij het leuk vond en hij
haalde alles uit de kast om ons te verleiden het er maar bij te laten zitten.
Huilen, boos worden, heel langzaam aankleden, heeeeeeeel lang op de wc zitten
enzovoorts. Oh ja, en wat hij als grootste argument gebruikte is dat hij gewend
is zijn tanden te poetsen na het eten en daarom wilde hij nu niet de deur uit,
want dat mag niet zonder tanden poetsen en door eerst te eten schoten ze het
doel voorbij, namelijk voor het ontbijt zorgen. Ik snap wel dat dit geen smoes is voor hem, maar een wezenlijk moeilijk dilemma. Maar toch moest hij het doen.
Eerlijk gezegd ergerden we ons kapot, maar we bleven
volhouden dat dit de afspraak was en dat hij geen keuze had. We werden niet
boos naar hem toe, maar bleven heel duidelijk dat de planning zo doorging als
afgesproken en dat niks wat hij deed daar verandering in zou brengen.
(In het begin tijdens mijn lezingen zei ik regelmatig tegen
ouders dat ze ‘gewoon’ duidelijk moesten zijn. Duidelijk zijn biedt veiligheid. Toen nog niet wetend hoe lastig dit voor sommigen was. Nu is het advies: Planning maken en visualiseren, samen bespreken, en
volhouden, maar ook levend houden door oefening en juist door middel van een planbord verandering mogelijk maken. Geen makkelijk advies, maar wel heel belangrijk)
Hij is gegaan. Het waaide enorm, maar hij vond het leuk. Ze
zijn gestopt om naar vogels te kijken en de laatste aardbeien te plukken. Ook
kreeg hij een gratis broodje, dus was hij helemaal blij en zei bij thuiskomst
dat hij het heel leuk had gevonden en dit iedere zondag wil doen en nooit meer
zo zal protesteren.
Yeah, right…. ;-)