Een tijdje geleden heb ik mee mogen helpen met het redigeren van een boek over een vrouw met autisme en haar zoektocht naar hulp.
Het boek begint met gebeurtenissen uit Alice's jeugdjaren en haar onbegrip en interpretatie daarover. Ze weet niet hoe ze haar vragen en angsten kan communiceren en raakt daardoor inwendig in paniek. Dat geeft haar regelmatig het gevoel alsof ze in okergeel drijfzand wegzakt.
Ook later in haar leven loopt ze vooral in relaties (zowel op school, als op haar werk en met jongens) vast. Of ze trekt zich op aan mensen die haar juist gebruiken.
Als ze uiteindelijk professionele hulp inroept voelt ze zich aangevallen en schuldig, in haar beleving is zij het zelf schuld dat anderen haar zo behandelen, want zij denkt dat ze zo dom, of moeilijk, of lastig is.
Ook krijgt ze diverse diagnoses, zoals posttraumatische stress stoornis, of borderline en/ of schizoïde.
Toch heeft ze niet echt het gevoel dat die diverse diagnoses echt op haar van toepassing zijn, maar op het internet leest ze meer over autisme bij vrouwen en ze herkent zich hier veel meer in. Uiteindelijk krijgt ze die diagnose ook en dan volgt er een lange weg in de hulpverlening.
Marlien Pijler weet heel mooi en herkenbaar de gedachten en gevoelens tijdens de zoektocht van iemand met autisme te verwoorden.
Dit boek is een aanrader voor mensen met autisme (met een gemiddeld tot hoger IQ) in het algemeen en voor
vrouwen met autisme in het bijzonder. Ook hulpverleners kunnen hier veel
leerpunten uithalen voor de gedachtenwereld van iemand met autisme.