De eerste schoolweek met autisme

Groep 6, autisme op een reguliere school.

Mijn jongste is afgelopen week weer begonnen op school. Dit was voor de zomervakantie goed voorbereid met behulp van zijn leerkracht van groep 5. We hadden samen een warme overdracht gedaan naar de nieuwe juf, hij had al een vaste plek mogen uitkiezen en we hadden een beetje verteld over wat hij nodig had en autisme in het algemeen.



De eerste dag begon niet echt lekker, hij was zenuwachtig en erg huilerig op de fiets naar school toe. Ik verstond hem niet meteen toen hij een heel uitgebreid, maar wazig verhaal vertelde over plastic bomen in de tuin (?) en hij werd onevenredig boos. Dus hij moest huilen door zijn frustratie en de zenuwen en ik was boos, omdat ik juist vandaag de dag rustig en op tijd had willen beginnen.  Maar dat zou dus niet lukken, we zouden te laat komen.
Op het inmiddels lege schoolplein aangekomen wilde ik hem eerst rustig krijgen en zei hem diep adem te halen, maar dat lukte niet doordat hij een brok in zijn keel had. Daarom deed ik het voor en blies hem voor de grap in zijn gezicht. Hij moest tegen wil en dank lachen en werd mede daardoor langzaam aan wat rustiger en konden we naar binnen. Daar aangekomen bleek dat hij (niet geheel onverwachts) in een ander lokaal zat, maar wat wel onverwacht kwam was dat er een andere juf was. Weliswaar iemand die hij kent en waarvan hij weet dat ze 1 dag in de week les geeft aan zijn klas, maar hij wist niet dat zij het schooljaar op zou starten. Daarna zag hij ook nog dat de kinderen op een plek zaten die ze zelf uitgekozen hadden en dat er op het eerste gezicht geen plek was naast iemand die hij leuk vond. Dus hij kon de situatie niet meer overzien en begon weer te huilen.

De juf ging de afspraak opzoeken in haar map en wees toen zijn vaste plaats aan, maar tot overmaat van ramp bleek zijn vast uitgekozen plekje midden tussen de meiden te zijn en ook nog naast een meisje waar hij echt een hekel aan heeft!
Paniek.
Ook een hele lastige situatie voor mij, de juf was al begonnen en ik kon uiteraard niet de boel gaan ontregelen in de klas. Ik kon alleen proberen te zorgen dat iedereen zo min mogelijk last van de situatie had en wilde hem zo snel mogelijk uit halen om hem weer rustig proberen te krijgen.
Gelukkig hielp de meester van vorig jaar. (Hij kwam dus zijn nieuwe klas uit, terwijl ook hij gewoon moest opstarten en kwam helpen, heel fijn!) Hij praatte wat met hem over de vakantie en de nieuwe wc's en beloofde hem dat de plaatstoewijzing morgen met de andere juf geregeld zou worden. Dus hij bood afleiding en rust door over wat anders te praten en hij gaf hem duidelijkheid dat er wat geregeld zou worden met zijn plaatstoewijzing en zijn omgeving.

Afijn: dat werkte, hij ging redelijk rustig terug de klas in en heeft uiteindelijk de hele week op diezelfde plek naast datzelfde meisje gezeten. Hij vond de lessen leuk en is verder de hele week graag naar school gegaan. Al zei hij zelf dat hij erg veel had moeten huilen vanwege de heimwee naar huis. Persoonlijk denk ik (maar dat ontkent hij in alle toonaarden :-) dat hij gewoon moeite heeft gehad met de nieuwe opstart. Andere juf, ander lokaal, andere regels enz.

Ik heb hiervan geleerd dat we voor volgend jaar niet alleen een vaste plaats moeten toewijzen, maar ook iemand die naast hem dat schooljaar begint.
Hij verplaatst zelf niet door het schooljaar heen, maar de kinderen om hem heen veranderen. We (de leerkrachten en ik) hebben afgesproken dat hij wel een maatje nodig heeft, maar dat we daar niet 1 kind het hele jaar mee willen 'belasten'. Hij is heel lief en leuk, maar heeft wel wat extra zorg nodig en vraagt ook veel aandacht. Daarom wordt er gerouleerd, waarbij er ook rekening wordt gehouden met wat de andere kinderen willen en kunnen.
Misschien heeft hij mede daarom vorige week opeens 3 verschillende speelafspraken gehad. Hoewel bleek dat dit sociaal en qua energie gezien wat veel van hem vroeg was het leuk, maar dus wel wat veel. Al doende leert men...

Ook vermoed ik dat het geholpen heeft dat we afgelopen schooljaar samen een presentatie over zijn Asperger gehouden hebben in zijn klas.
Hij heeft onder andere door middel van een Mindmap laten zien wie hij ook is.



Hij is tenslotte niet alleen 'autistisch', maar iemand met zijn zijn eigen sterktes, hobby's en voorkeuren, maar ook met zijn zwaktes en wat hij niet leuk vindt, of minder goed kan.
En daarnaast is hij ook iemand met autisme. Ondanks zijn zenuwen vertelde hij dat zelf heel goed.

Ik vertelde op mijn beurt aan de klas (toen 8 tot 9 jarigen) een beetje over wat autisme nu concreet is. Best een moeilijke materie voor zo'n jonge kinderen, maar heel mooi hoe ze het oppakten en serieuze vragen stelden. Ik heb vooral veel aandacht besteedt aan de hoeveelheid prikkels die constant binnenkomen, dat mensen met autisme informatie anders in de hersenen verwerken en hoe ze het beste met hem om konden gaan als hij het moeilijk had.
Gedeeltes van die presentatie ga ik deze week ook gebruiken bij mijn presentatie over autisme aan het team van zijn school in het kader van Passend Onderwijs en ik ben blij dat ze daarvoor open staan.