Kleine moeite, groot verschil




We zijn gelukkig uiteindelijk heelhuids met onze jongste de afgelopen maanden doorgekomen.

Eerst december met alle drukte daaromheen en nu de carnaval op school. Dat is niet zomaar goed gegaan, en het heeft best een tijdje geduurd voordat we weer op de goede weg zaten. Eerlijk gezegd was dat best een zware weg.
Op school hadden ze er vooralsnog niet zo'n last van, maar thuis merkten we het des te meer.



Te veel prikkels 
Ik had al vrij vroeg in het schooljaar bij de juf van mijn jongste aangegeven hoe belangrijk het is bij autisme (voor een hooggevoelig kind geldt hetzelfde) om de keuze te hebben om jezelf even terug te kunnen trekken als het allemaal wat te veel wordt. Dat vergt wat vertrouwen in het kind dat er geen misbruik van gemaakt gaat worden, maar met een paar duidelijke afspraken is het even terug kunnen trekken een hele simpele oplossing. Maar wel een oplossing die heel veel rust en ruimte kan brengen. Voor iedereen. Het kind met autisme zelf, de leerkracht, maar ook de rest van de klas, waarvan veel kinderen het wel prettig vinden om bv. hardop met elkaar te kunnen overleggen, of samen te zingen.

Dat 'allemaal te veel worden'  is voor iedereen natuurlijk anders, maar we bespreken dan samen wanneer het voor hem te veel/ te druk wordt. Ik betrek mijn zoon hier dan ook bij. Hij leert zelf benoemen waar hij last van heeft en bovendien gaat het over hem.  Ook leert hij dan zelf oplossingsgericht na te denken; wat helpt hem? Hij vindt het fijn om dan bv. naar de schoolbieb te gaan om even te lezen.
Zijn juf wilde daar wel in meegaan, maar vond het ook belangrijk dat hij zijn best deed om niet te veel anders dan de anderen te zijn. Dus ze vroeg hem zoveel mogelijk de geluiden om hem heen te negeren en zijn eigen gang te gaan en door te werken in de klas. Hij deed dat, want hij wilde dat de juf trots op hem was. En dat was ze ook.

Zoals gezegd liep het thuis echter echt niet lekker. Hij had nachtmerries, zei vrijwel overal nee tegen, had nergens zin in en werd heel snel boos. Thuis was er niks anders dan anders en hij zei dat de juf heel lief was en dat het op school ook prima ging.

Opstapeling
Kerst was voorbij, we hoopten dat het nu rustiger werd, maar het was al weer bijna carnaval en in Limburg wordt dat uiteraard met veel enthousiasme gevierd.

En om het helemaal af te maken was in de afgelopen periode ook de CITO toets.
Dus de hele structuur was weg en onduidelijk.

Ommekeer
'Gelukkig' was er nu zoveel wat anders liep dat mijn jongste ook niet meer de schone schijn op school kon ophouden en zijn juf maakte zich inmiddels ook zorgen over hem.
We zijn gaan praten en zij begreep toen hoeveel negatieve invloed al die schijnbare kleine zaken op hem hadden. Ze heeft hem toen verzekerd dat hij zeker weg mocht uit de klas als het hem te veel werd en ze gaf hem de ruimte om niet perse met het carnaval mee te hoeven doen. Ook had ze zelf al in de gaten gehad dat zijn structuur weg was door de CITO toets en had speciaal voor hem een klokje in zijn buurt gezet, zodat ze tijden met hem af kon spreken. Wat hij moest doen en hoe lang dat duurde.

Dit gesprek heeft hem en daardoor ook ons zo veel rust en ruimte gegeven dat hij zelfs mee heeft gedaan aan de carnavalsavond. Hij vond de drukte wel eng en wilde daarom zijn knuffelhondje als houvast meenemen.  Dat mocht en het ging heel goed. Volgens eigen zeggen was hij 's avonds "moe, maar voldaan." Mooi toch.


Een verschil met hooggevoelige kinderen is dat er met autisme bv. onder andere moeite is met de sociale communicatie is en met het tijdsbesef.
Maar de overgevoeligheid voor prikkels is ook een heel belangrijk gegeven bij autisme. Als je hierin verlichting kunt bieden kan het autisme als een minder zware last ervaren worden en dat helpt enorm in het dagelijks leven.